राधा उवाच...!

अंधार… गडद अंधार… काळा रंग… भोवळ येण्याइतका जर्द काळा.. अस्तित्वाची जाणीव हळू हळू होऊ लागली होती.. डोळे किलकिले होत होते.. त्यातूनही अंधारच दिसत होता.. मग हळू हळू आवाज कानी येऊ लागले.. सुरवातीला बारीक..मग थोडा मोठा एकसारखा आवाज 'कींssss' फोन बिघडल्यावर येतो तसा…मग आणखी मोठा झाला.. दिसत काहीच नव्हतं… अंधार.. गडद अंधार.. सगळं असहाय्य होऊन मी जोरात ओरडलो.. क्षणभर थांबलो, मला जाणवलं मी ओरडल्याचा आवाजही नाही आला मला… मी पुन्हा ओरडलो.. जिवाच्या आकांताने.. तरी तेच… मग काही वेळ असाच गेला.. डोळे मिटून पडून राहिलो.. मिटले काय, उघडले काय..? दिसत होता अंधारच… आणि हळू हळू पुन्हा तोच आवाज 'कींSSS'.. हळू हळू मोठा होणारा.. पुन्हा डोळे किलकिले..ह्या वेळी मात्र दिसणाऱ्या रंगात थोडा बदल.. काळा रंग हळू हळू नाहीसा होत होता.. 'कीं SS' चा आवाजही हळूहळू कमी होत होता.. मी पुन्हा जोरात ओरडलो.. संयम मुळातच नव्हता माझ्या अंगी..पण जरा थांबलो असतो तर चित्र स्पष्ट झालं असतं..पण नाही.. ओरडलो.. ह्या वेळी माझा आवाज मला आला.. पण, हा आवाज माझ्यासारखा वाटणारा, पण माझा न...