राधा उवाच...!

"Same to you 🙂." तिने साधारण सदूसष्ठावा रिप्लाय केला आणि फोन बाजूला ठेवला. आज ऑफिसमध्ये सुद्धा अगदी २-३ लोक आले होते. तिने पुन्हा लॅपटॉप मध्ये नजर टाकली आणि कामात गुंतली. तेवढ्यात दारावर कोणीतरी नॉक केलं..मोहोम्मद आला होता.. "आओ मोहोम्मद" "मॅडमजी सारा काम तो हो चुका, मै आज जलदी निकल जाऊ तो कोई दिक्कत तो नही होगी ना आपको..?" "नही..I'll manage" "जी thank you मॅडमजी..वो क्या है ना बच्चे माने नही, बोले अब्बू आज तो पटाके लेने बडे मार्केट जाएंगे..तो अभि जाऊंगा थोडी भीड कम मिलेगी" "कोई बात नही..पर पटाके क्यू..? अपकाभी त्योहार है..?" "अरे मॅडमजी..दिवाली है ना..वो क्या है बच्चोके दोस्त सब मनाते है, अच्छे कपडे पेहनते है, पटाके जलाते है..फिर मेरे बच्चे क्यू ना करे..!" "अच्छी बात है, खर्चा भी ज्यादा होता होगा ना..?" "हा थोडा होता है, आप बोनस भी तो देती हो..और बच्चोकी मुस्कान देख के बडा अच्छा लगता है!" "ये बात तो है!" "मॅडम आप ये त्योहार को भी काम करती है, आपका परिवार नाराज नही होता..?...