आंधळं प्रेम!
आज संध्याकाळनंतर अचानक पावसाळी वातावरण झालं..आणि काही मिनिटात विजांचा कडकडाट आणि मग जोरदार पाऊस…
पहिल्या पावसात भिजायचा नेम असल्याने पाय आपसूकच अंगणाकडे वळले..पण तेवढ्यात घरातून ओरड झाली की भिजू नको, पाऊस चांगला नाही हा!
मग जरा गती मंदावली..आणि पायऱ्यांवरूनच हात बाहेर काढले..
आणि बघितलं तर हात खरंच मातकट झाले होते..
पुन्हा निराशेने घरी आले..हात धुतले आणि बाल्कनीत पाऊस बघण्यात मग्न झाले…
मग नेमाने मातीचा गंध आला…
आकाश-धरतीच्या मिलनाचं प्रतीक असणारा…
वातावरण मातीच्या सुगंधात दरवळून गेले…
पाऊस चांगला असो किंवा वाईट,
वळीवाचा असो, धुवाधार मान्सून असो, किंवा
हल्ली भलत्याच ऋतूत बरसणार असो..
माती तितकीच आसुसून त्याचं स्वागत करते..
त्याला आपल्यात सामावून घेते..
तो आल्याच्या आनंदाने सुगंध पसरवते..
आणि आपणही ह्या अद्भुत प्रेमाचा आनंद घेत असतो,
अगदी कायम!
अशा या आगळ्या वेगळ्या नात्याने दिन ना बन जाये तरच नवल!
म्हणूनच कदाचित म्हणतात..
प्रेम आंधळं असतं! :)
- कांचन लेले
अप्रतिम इथे पण आता तोच अनूभव येतोय.....
ReplyDelete