जाने तू या जाने ना…(भाग ४)

जाने तू या जाने ना…?!

भाग ४

संध्याकाळी रिसेप्शन पार्टी सुरू होते...

अदितीने पोपटी आणि जांभळ्या रंगाचं कॉम्बिनेशन असलेली साडी नेसलेली असते..हलका मेकअप केलेला असतो..सुंदर दिसत असते..

जय काळ्या ब्लेझरमध्ये अगदी राजबिंडा दिसत असतो..

मुग्धा-अदितीच्या कॉलेजचे, शाळेचे सगळे मित्र-मैत्रिणी आलेले असतात..त्यातले बरेच जण अदितीभोवती उगाच घुटमळत आहेत असं जयला सारखं वाटत असतं..पण त्याला काहीच करता येत नसतं..
नवीन जोडप्यासाठी छान केक आणलेला असतो..
केक कापला जातो आणि काही गेम्स खेळले जातात..
दोघांच्या लहानपणीपासूनच्या आठवणी, कॉलेजचे किस्से रंगवले जातात  आणि शेवटी सगळे डान्सफ्लोरकडे वळतात..
वातावरण मस्त हलकं फुलकं आणि गुलाबी झालेलं असतं..
जय अदितीला शोधत असतो पण ती अचानक कुठे गायब होते त्याला कळतच नाही..
थोडं शोधल्यावर ती एका कोपऱ्यातल्या पाण्याच्या स्टॉलकडे दिसते..
तो झपझप पावलं टाकत तिथे पोहोचणार तोवर एक मुलगा तिच्यापाशी येतो..जयची गती एकदम मंदावते..
तो मुलगा तिला काहीतरी सांगत असतो..पण अदिती मानेने नकार देत असते असं जयला वाटतं..पण तो मुलगा काही जात नसतो..बोलतच असतो आणि अदिती चेहऱ्यावर स्मित ठेऊन त्याला नकार देत असते..जय पटकन पुढे होतो आणि अदितीला हाक मारतो..
ती सुद्धा सुटकेचा निश्वास टाकते आणि त्या मुलाला कटवते..
'Thank god!! नाही…thank you! देवासारखा धावून आलास..'
' अगं पण का इतकं ऐकून घेत होतीस त्याचं..? आणि होता कोण हा जोकर..?'
'एss जोकर काय म्हणतोस रे त्याला..!! माझा एकेकाळचा क्रश होता..oops! सांगू नको हा कोणाला..!!'
'ओह..मग you better carry on..मी जातो..'
'ओ मिस्टर सेंटिमेन्टल..होता म्हंटलं मी..लग्न झालं त्याचं मागच्यावर्षी..'
'तरी तुझ्यामागे…?'
'बघ ना..वाटलं नव्हतं असा असेल..! असो..तू कसा काय आलास इकडे…?'
'मी…अं…पाणी प्यायला…'
'चल चल..बंडल नको मारु!'
'काय..? बंडल नको मारु..? काय हि भाषा..'
'अरे कॉलेजचे दिवस आठवले एकदम..जाऊदे..सांग ना..'
'अगं तु कुठे दिसली नाहीस म्हणून बघायला आलो..'
'ओह..ओके..चल जाऊया….'
'अदिती..ऐक ना..'
'बोल ना..'
'May I have the pleasure beautiful lady..?'
इतकं म्हणून तो हात पुढे करतो…
'Oh my my! I would have loved to, पण मला डान्स वगैरे अजिबातच येत नाही..'
'मी आहे ना..!! Please..?'
ती त्याच्या हातात हात देते, आणि क्षणभर शहारते..
तिला सगळं स्वप्नवतच वाटत असतं!
दोघे डान्सफ्लोरवर येतात आणि सुरु होतो डान्स..
अगदी डोळ्यात डोळे घालून..पिक्चर मध्ये दाखवतात अगदी तस्सं..
'खूप सुंदर दिसतेस..अशीच रहात जा कायम…'
'हं…'
अदिती इतकी लाजत असते की तिला काही बोलताच येत नसतं..ती मान खाली वळवते..
जय अलगद तिची हनुवटी वर करतो..
दोघे एकमेकांच्या डोळ्यात बघत असतात..
अदिती जयच्या डोळ्यातला ठामपणा बघत असते..
जय मात्र अदितीच्या डोळ्यांतले बदलते भाव बघत असतो..
आधी लाजणारी, मग फक्त हसणारी..
तो क्षण हेरुन जय व्यक्त होतो..
'I love you Aditi..'
मग हसू कमी कमी होत जातं..
आणि एका क्षणी अतिशय करुण भाव तिच्या डोळ्यात येतात..
ती एकदम स्वप्नाच्या कल्पनेतून बाहेर येते!
आणि जय काही विचारणार इतक्यात ती डोकं त्याच्या खांद्यावर ठेऊन रडू लागते…
तो तिला बाजूला घेऊन जातो..
तिला काही बोलवतच नसतं…तो तिला वेळ देतो..
शांत करतो..आणि मग विचारतो काय झालं..
'जय…जे नातं कधी निर्माणच होणार नाही..त्याचा पाया का रचतोय आपण…?'
'म्हणजे…? तुझं माझ्यावर प्रेम नाही..?'
'असं वाटतं तुला…?'
'कोड्यात बोलू नको..आपलं एकमेकांवर प्रेम आहे मग का नाही नातं निर्माण करु शकणार आपण…? का तुला लग्न नाही करायचं माझ्याशी..?'
'जय..तू अमेरिकेला जाणार आहेस ना…?'
'मी नाही..आपण..'
'हे आपण ठरवलं की तू…?'
'अगं..सगळ्यांनाच अब्रॉड जायची क्रेझ असते..आणि तुलाही आवडेल तिकडे..'
'प्रश्न माझ्या इच्छेचा आहे...माझ्या माणसांचा आहे..माझ्या प्रोफेशनचा आहे..'
'तू एकाच बाजूने विचार करते आहेस..'
'तुही तेच केलंस ना जय…? तुझी इच्छा कळल्यावर मी तुला अडकवलं तरी नाही…'
'मग तेव्हाच का नाही बोललीस अदिती…?'
'तू एकदाही माझं मत नाही विचारलंस..आणि तेव्हा मला नक्की माहित नव्हतं कि तुला काय वाटतं माझ्याबद्दल…'
'काय कटकट आहे यार..किती खुश होतो मी...'
'कटकट..? Okay..या पुढे तुला कटकट होणार नाही..सॉरी..'
इकडे मानस मुग्धाचा हात हातात घेत असताना अदिती जयचा हात सोडून निघून जाते, मागे न बघता…
जयच्या तोंडातून येणारी हाक आतल्या आतच विरुन जाते…
आणि नजर आपल्या रिकाम्या  राहिलेल्या हातावर स्थिरावते…

क्रमशः

- कांचन लेले